E o camareiro tiña Marlboro (Rashomon e fin de ano III) por Fenicia

Máis vale tarde que nunca.

Unha semana despois e aínda cunha cea e un día de Reis polo medio, vouno facer, o meu primeiro post.

Cheguei a Coruña a causa dunha servilleta da Cova dividida en dúas columnas, pros e contras, algúns repetidos e outros inventados, pero dun ou doutro xeito, o certo é que rematou o ano sen que eu tivera que volver pisar LP.Grazas.

Un mafioso de gravata branca abriume a porta do baixo, e despois dun saúdo e dun malicioso sorriso, tivo o pracer de ser o primeiro en chamarme punkarra esa noite (que non o son, por certo). E no tempo que tardaba este home en contarme o conto da gota asasina de móviles chegou Salmonero e apareceu o señor da casa. Imos logho.
De camiño engadimos ó pelotón ó tipo do pano na gorxa e a unha deslumbrante Aliza.
Despois disto...música, vodka, tabaco, puritos, ¨estás feita unha punkarra¨, Erpeche e a Húngara e sabe dios cantas cousas máis.

Que un camareiro che dea un Marlboro ás oito e pico da mañá, non ten prezo.


¨Que noite a daquel día.¨



Só podo dicir que grazas por todo o foi e o que será, pola compaña, pola aprendizaxe, polo ben que o pasamos e polo licor café de tódalas findes.



P.D. cero LP45