Un luns máis na vida do Comando Turko, e semella que a pasada fin de semana non deu para moito. E moita razón non lle falta a quen pense iso. Non vai moi desencamiñado, a verdade é que non.
Como ben sabe a población galega, xente nova e leña verde todo é fume. E por unha vez, aínda que só sexa por unha vez, aplicarei o frasario galego pra definir os dous días que precederon a este desafortunado luns de Novembro, no que aínda me dura a mala ostia despois dos feitos acontecidos na noite de onte, domingo 19.
Durante a semana foise cocendo a lume baixiño unha noite de venres que pintaba, se cadra, demasiado ben, e que rematou coma rematan todas nos derradeiros tempos que a este Comando lle tocou vivir. Quizais foi o problema. Pouco lume pra unha pota grande d'abondo. Ou quizais o problema, si é que o consideramos como tal, foi que a leña non estaba aínda pra arder.
Cocíase unha noite de castañas, coma nos magostos tradicionais, acompañadas de cervexa e unha mezcla de viño e cola que a xente nova de agora denomina kalimotxo. Todo isto gratis. Poño o de gratis pra vergoña de todos nós, e pra que nun futuro non volva acontecer o mesmo, e que non nos deixemos vir abaixo por culpa dun bus que nunca chegou. O do venres foi un deses días pra tachar no calendario. O único bo é que hai un que nunca falla. Bueno, mellor dito dous. Un é Mister Licorca. A outra... Miss Mary.
Despois chegou o sábado. Un sábado máis, sen ningunha novidade. Desfrutamos vendo a goleada do Sevilla ó Valencia, e ríndonos da estoupa que levaban algunhas rapazas e pensando nalgún xeito de poñerlle vermellas as cachiñas dalgunha outra, todas elas presentes na Cova Céltica.
A noite rompeu a eso das 4 da mañá. Remataba o peso neto da fin de semana, e este que vos escribe xa pensaba no día seguinte, no que tiña que estudiar, e no partido que se xogaría en Riazor a eso das 21:00.
Non quero falar do remate desta penúltima fin de semana, porque aínda teño moi presentes algúns actos vandálicos desa xente que proveñen do sur do país e que se consideran unha afección civilizada e formal, e pode que solte algunha barbaridade. O único que teño claro é que lles devolveremos esta "grata" visita que nos fixeron.
Punto e final deste resumo de dous días calquera. Poucos estímulos había, e os que había rematamos por matalos nós mesmos. ¡Qué lle imos facer!
P.D.: ANTES QUE REMATE O ANO..... FELIZ CENTENARIO PATRONA!
Como ben sabe a población galega, xente nova e leña verde todo é fume. E por unha vez, aínda que só sexa por unha vez, aplicarei o frasario galego pra definir os dous días que precederon a este desafortunado luns de Novembro, no que aínda me dura a mala ostia despois dos feitos acontecidos na noite de onte, domingo 19.
Durante a semana foise cocendo a lume baixiño unha noite de venres que pintaba, se cadra, demasiado ben, e que rematou coma rematan todas nos derradeiros tempos que a este Comando lle tocou vivir. Quizais foi o problema. Pouco lume pra unha pota grande d'abondo. Ou quizais o problema, si é que o consideramos como tal, foi que a leña non estaba aínda pra arder.
Cocíase unha noite de castañas, coma nos magostos tradicionais, acompañadas de cervexa e unha mezcla de viño e cola que a xente nova de agora denomina kalimotxo. Todo isto gratis. Poño o de gratis pra vergoña de todos nós, e pra que nun futuro non volva acontecer o mesmo, e que non nos deixemos vir abaixo por culpa dun bus que nunca chegou. O do venres foi un deses días pra tachar no calendario. O único bo é que hai un que nunca falla. Bueno, mellor dito dous. Un é Mister Licorca. A outra... Miss Mary.
Despois chegou o sábado. Un sábado máis, sen ningunha novidade. Desfrutamos vendo a goleada do Sevilla ó Valencia, e ríndonos da estoupa que levaban algunhas rapazas e pensando nalgún xeito de poñerlle vermellas as cachiñas dalgunha outra, todas elas presentes na Cova Céltica.
A noite rompeu a eso das 4 da mañá. Remataba o peso neto da fin de semana, e este que vos escribe xa pensaba no día seguinte, no que tiña que estudiar, e no partido que se xogaría en Riazor a eso das 21:00.
Non quero falar do remate desta penúltima fin de semana, porque aínda teño moi presentes algúns actos vandálicos desa xente que proveñen do sur do país e que se consideran unha afección civilizada e formal, e pode que solte algunha barbaridade. O único que teño claro é que lles devolveremos esta "grata" visita que nos fixeron.
Punto e final deste resumo de dous días calquera. Poucos estímulos había, e os que había rematamos por matalos nós mesmos. ¡Qué lle imos facer!
P.D.: ANTES QUE REMATE O ANO..... FELIZ CENTENARIO PATRONA!
