segunda-feira, novembro 20, 2006

É tempo de magosto


Un luns máis na vida do Comando Turko, e semella que a pasada fin de semana non deu para moito. E moita razón non lle falta a quen pense iso. Non vai moi desencamiñado, a verdade é que non.

Como ben sabe a población galega, xente nova e leña verde todo é fume. E por unha vez, aínda que só sexa por unha vez, aplicarei o frasario galego pra definir os dous días que precederon a este desafortunado luns de Novembro, no que aínda me dura a mala ostia despois dos feitos acontecidos na noite de onte, domingo 19.

Durante a semana foise cocendo a lume baixiño unha noite de venres que pintaba, se cadra, demasiado ben, e que rematou coma rematan todas nos derradeiros tempos que a este Comando lle tocou vivir. Quizais foi o problema. Pouco lume pra unha pota grande d'abondo. Ou quizais o problema, si é que o consideramos como tal, foi que a leña non estaba aínda pra arder.
Cocíase unha noite de castañas, coma nos magostos tradicionais, acompañadas de cervexa e unha mezcla de viño e cola que a xente nova de agora denomina kalimotxo. Todo isto gratis. Poño o de gratis pra vergoña de todos nós, e pra que nun futuro non volva acontecer o mesmo, e que non nos deixemos vir abaixo por culpa dun bus que nunca chegou. O do venres foi un deses días pra tachar no calendario. O único bo é que hai un que nunca falla. Bueno, mellor dito dous. Un é Mister Licorca. A outra... Miss Mary.

Despois chegou o sábado. Un sábado máis, sen ningunha novidade. Desfrutamos vendo a goleada do Sevilla ó Valencia, e ríndonos da estoupa que levaban algunhas rapazas e pensando nalgún xeito de poñerlle vermellas as cachiñas dalgunha outra, todas elas presentes na Cova Céltica.
A noite rompeu a eso das 4 da mañá. Remataba o peso neto da fin de semana, e este que vos escribe xa pensaba no día seguinte, no que tiña que estudiar, e no partido que se xogaría en Riazor a eso das 21:00.

Non quero falar do remate desta penúltima fin de semana, porque aínda teño moi presentes algúns actos vandálicos desa xente que proveñen do sur do país e que se consideran unha afección civilizada e formal, e pode que solte algunha barbaridade. O único que teño claro é que lles devolveremos esta "grata" visita que nos fixeron.

Punto e final deste resumo de dous días calquera. Poucos estímulos había, e os que había rematamos por matalos nós mesmos. ¡Qué lle imos facer!



P.D.: ANTES QUE REMATE O ANO..... FELIZ CENTENARIO PATRONA!

9 comentários:

Salmonero disse...

Uy cuantodesánimo hay en este post... si tampoco fue pa tanto, total, pa ir a comer castañas al medio del monte... Y el resto de las noches tampoco estuvo tan mal, unas risas, menos que otras veces pero risas, y pronto habrá muchas más...

Fenicia disse...

Ains, haberá que tomalo como unha finde de recarga de forzas. O bon desto é que sexa como sexa o finde que vén, sempre resultará mellor que o que xa pasamos.
Ánimo!! Que te vexo moi decaído, estado inaceptable nun membro do Comando.
Ala, a tostalo.

Alfredinho disse...

Non é decaído, o que pasa é que, como dicía o outro: "me encanta que los planes salgan bien".

Anónimo disse...

Falta de huevos, coño, eso es lo que hubo el finde pasado. Que parecíais todas una panda de mariquitas. Anyway, estuvo bien el finde y tal.

Urizen disse...

Yo estoy de acuerdo con Fredo

Alfredinho disse...

Alguén que me entende

Salmonero disse...

La opinión de Fer no cuenta, simpre está decaído

Alfredinho disse...

Fer é membro (viril) fundacional do Comando Turko, así que tamén ten dereito a opinar oh!

Urizen disse...

Xa teño algo en común co teu membro viríl. Os peixes teñen diso???? Slamonero temos que sexarte un día destes...