quarta-feira, outubro 17, 2007

Control vs. Caos

200 veces al día se me ocurren cosas nuevas para hacer, 199 las finalizo con un "ya lo haré mañana"...

En ocasiones me siento como un dictador de mi tiempo, exceptuando el hecho de que nunca he inaugurado un pantano; pero, sin embargo, sí que tengo la costumbre de hacer lo mínimamente necesario, que todo siga su curso natural hasta que aparezca "una piedra en el camino... que me enseñó que mi destino..." era cambiar la piedra de sitio para que yo pudiese continuar. Cierto es que no consiste sólamente en cambiarla de lugar, en ocasiones es necesario destruirla, vapulearla, pulverizarla, incluso darle un buen puntapié (punta-tacón o puntodegiro)... También es muy recurrente lo de llamar a alguien para que te ayude a moverla, pero cuando entra en juego alguien más que no sea yo mismo y mis circunstancias... pierdo el control, y ya sabemos el gustirrinín que tenemos los "dictadores" por el control...

No estoy hablando de chubasqueros fálicos mis gorrinos... hablo del gran poder que disponemos y no aprendemos a utilizar hasta que un cañón de 15 centímetros nos separa de la bala que nos lo podría quitar para siempre. Es sencillo mantener la calma cuando no hay tempestad; pero, amigo mío, antes o después, siempre llega el caos...

Mmmm el caos... mi amante favorito... (metafóricamente hablando por supuesto, no se me vaya a alterar el personal...). Podría pasarme horas y horas diseccionando maripositas japonesas o viendo partes meteorológicos americanos, es muy complicado encontrar la magia en una gota de agua que podría desbordar nuestros sueños, sobre todo cuando esa gota puede calarte hasta los huesos... Quizás sea esa la razón de mi comportamiento tan reservado, quizás tema cambiar mi mundo al chasquear los dedos, quizás la contradicción del control y el caos en mi cabeza me lleve por grutas demasiado oscuras... pero tranquilos, siempre llevo un mechero conmigo. No existe ni gurú ni guía, ni líder moral ni espiritual... sólo veré mi silueta dibujada al final del túnel... caos... control... qué más da...

Me pregunto si algún día seré capaz de controlar esta masa caótica sumida en la desazón, o tal vez provocar el caos entre esta masa hendida por las garras del control... Felicito a todos aquellos que ya tienen la respuesta.

En cuanto a mí... ya lo haré mañana...

terça-feira, outubro 16, 2007

Cando algo cheira...

Xa non é que non se teña sentido do humor... penso que ninguén se pode erixir no endeusamento do galician-pop máis cutre, achegarse a canto politiqueo hai, e aínda por riba escribir tan mal...

Aduaneiros é e será pese a quen lle pese a mostra máis importante do humor galego, da autoparodia que nos legou Cunqueiro e que xente coma ti envilece, e que tan de moda se puxo nas miles e miles de camisolas que xa comezan tamén a cheirar (Seguro que tes algunha no caixón ¿¿non sí??), incluso a miña. Nunca fun abandeirado de nada pero dende aquí simplemente quero amosar o meu profundo noxo ante a falsa intelectualidade que mora nesta terra.

Dende hoxe penso arrincar os ollos a calquera que ouse sintonizar na miña presenza o programiña no que tan humildemente colaboras nesa telegaita nosa que hoxe vexo ; por imposíbel que pareza; peor que co PP.

Vieiros
Chuza

segunda-feira, outubro 01, 2007

Xa está aqui


Eiquí vos presento o agasallo que o noso camareiro preferido me trouxo de Turquia. En breve ondeando no C.S. O'Baixo

Graciñas (e vai poñendo un licor café)